Je hebt waarschijnlijk de "schuldige blik" van je hond gezien, of misschien heb je een van de talloze schuldige hondenmemes of virale video's online gezien. Maar wat betekent die schuldige blik? Schamen honden zich eigenlijk voor hun gedrag als ze er zo uitzien?
Op een gemiddelde dag kom je waarschijnlijk thuis en zie je je hond. Ze bonden zich vrolijk aan je vast, vol grappen en kronkels. Je praat met ze en geeft ze veel liefde. Uw hond kent deze volgorde en verwacht deze begroeting en aandacht wanneer u binnenkomt.
Laten we nu zeggen dat uw hond zich op een bepaalde dag een beetje verveelt en besluit om op schattenjacht te gaan terwijl u weg bent. Als je thuiskomt, vind je je gekauwde schoenen verspreid en Fido zit in de hoek.
Wat doe je? De gemiddelde hondenouder laat een grote "HUFF" horen, gevolgd door een lezing "je bent nogal een stoute hond geweest". Je hond draait zijn kop naar beneden en kijkt op met dat klassieke schuldige gezicht. Maar wat denken ze eigenlijk?
Honden weten dat er iets mis is
Denk aan het verschil tussen je lichaamstaal tijdens je college en tijdens een gemiddelde dagelijkse begroeting of interactie. U gebruikt een andere toon, beweegt onregelmatig, kijkt streng aan en raakt uw hond niet aan zoals u normaal doet.
Uw hond kijkt naar u en ziet een heel ander individu dan op een gemiddelde dag, wat uw hond vertelt dat er iets scheef staat. Ze kunnen van je wegsluipen, hun staart instoppen, hun oren laten vallen en je een walvisoog geven.
Ze weten dat je niet je typische, vrolijke zelf bent, en ze bieden je lichaamstaal om je te laten weten dat ze een beetje in de war en bedreigd zijn. Uw hond probeert u te kalmeren en verdere conflicten te vermijden.
Mensen verwarren deze zeer normale lichaamstaalaanbiedingen vaak met 'schuld'. Door dit te doen, gaan we ervan uit dat de hond toegeeft dat hij iets verkeerds heeft gedaan en zich schaamt om gepakt te worden.
Er is echter niets om dit te bewijzen.
Honden kunnen een verband leggen, maar het is waarschijnlijk geen schuldgevoel
(Afbeelding tegoed: Somogyvari / Getty Images)
Om aan te nemen dat je hond een connectie maakt tussen je boos zijn op vuilnis op de grond en ze het daar neerzetten, is eigenlijk best een stuk.
Bedenk logisch waarom een hond zou begrijpen dat afval op uw vloer verkeerd is. Denkt u dat uw hond de kosten van uw vloer, ziektekiemen en de waarde die u hecht aan het opruimen ervan begrijpt? Dat zijn allemaal dingen die een mens het gevoel zouden geven dat hij iets verkeerds heeft gedaan - of op zijn minst de erkenning dat hij iemand anders eruit zet.
Ervan uitgaande dat uw hond door een situatie als deze heen kan komen, zou dat betekenen dat honden in staat zijn om behoorlijk hoge gedachten en gevoelens te hebben.
Ze zouden je reactie moeten koppelen aan de fysieke reden waarom je van streek bent: de puinhoop. Dan zouden ze de puinhoop moeten verbinden met hun eigen gedrag uit het verleden en alles bij elkaar moeten brengen om te beseffen dat hun gedrag jouw reactie veroorzaakte.
Dan, na dat alles, zouden ze zich slecht moeten voelen dat ze zich gedroegen op een manier die een situatie veroorzaakte die ervoor zorgde dat je boos werd - dat een actie die ze niet langer uitvoeren de bron van je frustratie is - en ten slotte gebruik lichaamstaal om die gevoelens van wroeging tegen je uit te drukken.
Mensenkinderen - en zelfs veel volwassenen - worstelen om al die complexe verbanden te leggen en voelen zich schuldig of schamen over wat ze hebben gedaan.
Misschien kunnen honden dat allemaal samenvoegen; er is echter geen onderzoek om dit te ondersteunen.
Honden die niet schuldig zijn, zien er nog steeds schuldig uit
De video hierboven illustreert perfect dat de schuldige blikken van honden waarschijnlijk slechts een reactie zijn op onze reacties. Er zijn twee honden in de video. De een is schuldig; de andere is dat niet. Waarom kijkt de Dalmatiër dan 'schuldig' aan?
Bekijk de video twee keer. De Dalmatiër sluipt naar de camera, strekt zich uit - een kalmerend mechanisme voor de hond - gaat liggen, gaapt, likt zijn lippen en biedt een draai aan zijn hoofd. Dus, was hij een samenzweerder, of reageert hij gewoon op de menselijke boosheid?
De hond die de rotzooi heeft gemaakt, wordt vervolgens aangevallen. De camera komt dichterbij en de hond blijft zachte ogen knipperen en een hangend hoofd. De hond reageert op de uitdagende lichaamshouding en stem van de mens; hij gedraagt zich niet schuldig.
Beide honden vertonen "schuldig" gedrag, maar slechts één van hen zou de dader kunnen zijn. Dit suggereert dat ze allebei reageren op de reactie van hun mens.
'Schuldige' honden zien er verschrikkelijk veel uit als verwarde of angstige honden
(Afbeelding tegoed: katoosha / Getty Images)
Laten we nog een paar voorbeelden nemen.
Laten we zeggen dat er een hoop kleren in je wasruimte liggen en je reageert op dezelfde manier op dit karwei. Uw hond zou ook diezelfde lichaamstaal aanbieden.
'Snuif! Ik wil deze was niet doen! Verdorie kinderen. Het enige wat ze doen is stuk voor stuk stapelen! Dit huis is drukker dan een wasserette!"
In dit geval praat je gewoon hardop of heb je medelijden met je hond, maar dat weten ze niet. Ze kunnen weer wegzakken. Tenzij je een al te modieuze hond hebt, maken ze niet schuldig aan het maken van de wasstapel. Dus waarom zouden ze op een "schuldige" manier wegsluipen?
Nogmaals, ze begrijpen gewoon dat er iets niet klopt, en jij bent niet gelukkig.
Een bange hond in een asiel lijkt erg op een "schuldige" hond. Gaan we ervan uit dat ze aanhoudende schuldgevoelens hebben door het verscheuren van de bank, en dat is wat hen in het asiel heeft beland?
Nee. De meeste mensen zouden gewoon erkennen dat de hond angstige en verwarde lichaamstaal vertoont. De lichaamstaal van die hond is hetzelfde als die van een schuldige hond. Waarom?
Omdat de "schuldige" hond niet handelt of zich schuldig voelt; ze voelen zich eerder nerveus, verward en bang door de gebaren van mensen.
Projecteer uw eigen gevoelens niet op uw hond
(Afbeelding tegoed: ThamKC / Getty Images)
Als we aannemen dat de hond er schuldig uitziet, projecteren we alleen menselijke gevoelens op hen door de context van de situatie waarin onze honden in werkelijkheid waarschijnlijk op onze reacties reageren.
We hebben ze geconditioneerd om onze blije houdingen en begroetingen te begrijpen, evenals onze geïrriteerde en gefrustreerde. Onderzoek wijst alleen zo ver.
Dus de volgende keer dat uw hond een zindelijkheidsfout heeft, uw vuilnisbak kantelt, of een biologisch toetje uit de kattenbak graaft en betrapt wordt, onthoud dan dat ze geen enkele fout toegeven, of zich schamen. Ze reageren gewoon op je woede of frustratie.
In deze gevallen is de enige die moet worden berispt als 'ondeugend' voor gekauwde schoenen, ongelukken met zindelijkheidstraining en de zeer lange lijst van andere huiselijke ongelukken met honden, de persoon die ervoor koos om zijn ontdekkingshond niet te trainen of in de bench te zetten, waardoor ze vrijgelaten ontdek de gevaren van het kauwen in het huishouden en maak fouten.
Wie heeft nu de schuldige blik?
Heeft uw hond u ooit schuldig aangekeken? Denk je dat honden zich schuldig voelen, of reageren ze gewoon op hun mensen? Laat het ons weten in de reacties hieronder!
