Heupdysplasie bij honden treedt op wanneer het kogelgewricht van de heupen niet goed ontwikkelt, wat kan resulteren in kreupelheid en pijnlijke artritis.
Heupdysplasie is zelfs de belangrijkste oorzaak van kreupelheid in de achterpoten van honden, vooral bij grote rassen zoals Newfoundlands, Saint Bernards, Chesapeake Bay Retrievers en Duitse herders. Geschat wordt dat 20 tot 40 procent van de honden van grote rassen lijdt.
Nog hartverscheurend is dat deze genetische aandoening al vanaf de geboorte kan optreden, waardoor sommige zeer jonge honden kreupel worden. Voor anderen is het een lange weg naar steeds minder mobiliteit, omdat het vervormde heupgewricht ervoor zorgt dat botten wrijven en malen in plaats van soepel te glijden.
Maar voor veel honden zijn er manieren om heupdysplasie te behandelen, te voorkomen of in ieder geval te verminderen. Dit is wat u moet weten over de symptomen, oorzaken en behandelingen van heupdysplasie bij honden.
Symptomen van heupdysplasie bij honden
Bij honden geboren met heupdysplasie kan de heupontwikkeling in eerste instantie normaal lijken. Het eerste teken van een probleem doet zich echter meestal voor wanneer de hond nog maar vier maanden tot een jaar oud is.
Honden kunnen tijdens het lopen of rennen tekenen van pijn in de heupen beginnen te vertonen. Hun manier van lopen kan veranderen. Ze kunnen moeite hebben om op te staan, en als je op de romp drukt, kun je het bekken zien vallen.
Door de abnormale slijtage van het heupgewricht kan de toestand geleidelijk verslechteren naarmate het skeletstelsel van de hond zich volledig ontwikkelt. In het ergste geval kan het de hond verbieden om te lopen. Ze kunnen fysieke activiteit weerstaan, kreupelheid van de achterpoten hebben die met tussenpozen of aanhoudend kan zijn, of een ongebruikelijke houding hebben.
Uiteindelijk kan er spiermassa in de dijen verloren gaan. De schouderspieren kunnen groter worden als de hond zijn gewicht naar de voorpoten verplaatst.
Oorzaken van heupdysplasie bij honden
(Afbeelding tegoed: Getty Images)
Heupdysplasie bij honden is een erfelijke bot- en gewrichtsaandoening die een abnormale ontwikkeling van het heupgewricht veroorzaakt, hoewel omgevingsfactoren ook bijdragen aan de ontwikkeling en progressie van de aandoening. Honden van grote en grote rassen zijn in het bijzonder genetisch vatbaar voor het ontwikkelen van heupdysplasie.
Het ontwerp, de structuur en de functionaliteit van de heup van de hond zijn allemaal opvallend vergelijkbaar met die van een mens. In beide is de heup een kogelgewricht. De bal is de ronde kop van het dijbeen (dijbeen). Het acetabulum (kom) is de concave inkeping van het bekken.
In een normale heup past de gladde, ronde kop van het dijbeen diep en nauwsluitend in het heupkom. Duurzame ligamenten zorgen voor een breed bewegingsbereik en houden gezamenlijk het gewricht bij elkaar.
Bij een dysplastische heup past de kop van het dijbeen losjes of kan, afhankelijk van de ernst van de aandoening, volledig uit de kom komen te staan. Het bot dat loskomt van het gewricht veroorzaakt wrijving en, naarmate de toestand verergert, pijnlijke artritis.
Enkele factoren die de aandoening kunnen beïnvloeden, zijn onder meer gewichtstoename en obesitas, slechte voeding en bekkenspiermassa. Overmatige groei en lichaamsbeweging kunnen de aandoening ook verergeren.
Bepaalde diëten die zijn samengesteld voor puppy's van grote rassen, kunnen overmatige groei helpen voorkomen. U moet uw dierenarts vragen naar een geschikt dieet voor uw hond van grote rassen.
Diagnose van heupdysplasie bij honden
(Afbeelding tegoed: Getty Images)
Als u merkt dat uw hond moeite heeft met normaal wandelen of hardlopen gedurende een bepaalde periode (niet alleen voor een dag of twee), is het tijd om een dierenarts te raadplegen voor een juiste diagnose.
De enige onfeilbare methode om heupdysplasie te diagnosticeren is door middel van een röntgenfoto van het bekken om de heupstructuur te onderzoeken.
Omdat een puppy die geboren is met een genetische aanleg voor heupdysplasie in de vroege stadia van ontwikkeling normale heupen lijkt te hebben, zal uw dierenarts u waarschijnlijk adviseren te wachten tot de leeftijd van twee jaar voor een volledig röntgenonderzoek. Elke situatie is natuurlijk anders, dus raadpleeg uw dierenarts zodra u een probleem opmerkt.
Als u een effectieve röntgenfoto maakt waarmee de dierenarts een juiste diagnose kan stellen, moet uw hond mogelijk worden verdoofd of verdoofd.
Dierenartsen rangschikken de gezondheid van de heup en de mate van dysplasie over het algemeen als volgt:
- Uitstekend. De heup is normaal en volledig operationeel; de heupkop past stevig in een goedgevormde heupkom met minimale ruimte tussen de kop van het dijbeen en het heupkom.
- Milde heupdysplasie. De afstand tussen de bal en de kom van de heup neemt toe naarmate de ligamenten die ze bij elkaar houden scheuren ontwikkelen en beginnen uit te rekken, waardoor de stabiliteit van het gewricht afneemt.
- Matige dysplasie. De ronde dijbeenkop rust nauwelijks in de kom en artritisveranderingen worden duidelijk, zoals gedeeltelijke of incidentele kreupelheid of pijn bij het rennen of bewegen.
- Ernstige dysplasie. De kop van het dijbeen is volledig ontwricht van het gewricht. De hond kan mogelijk niet of slechts met grote moeite lopen.
Behandeling voor heupdysplasie bij honden
Het is moeilijk om een "typische" behandelingskuur voor heupdysplasie bij honden te schetsen, zelfs nadat de aandoening is gediagnosticeerd, omdat er zo veel mogelijke ernst van het probleem is.
Behandelingen variëren van aangepaste voeding en trainingsroutines tot chirurgische ingrepen zoals heupprothesen - die, zoals u zich kunt voorstellen, zeer invasief zijn en lange hersteltijden vereisen. Bij sommige puppy's kan een vroege operatie echter degeneratieve gewrichtsaandoeningen helpen voorkomen.
En voor honden ouder dan negen maanden hebben nieuwe vorderingen in totale heupprothese (het vervangen van het oude gewricht door een nieuw, kunstgewricht) geleid tot buitengewoon herstel in maar liefst 95 procent van de gevallen.
In een minder ernstig geval kan uw dierenarts ontstekingsremmende medicatie voorschrijven en misschien het gebruik van Adequan, een medicijn dat pijn en ontsteking kan verlichten en beschadigd kraakbeen kan helpen herstellen.
Ze kunnen ook bewegingsbeperking aanbevelen, het vermijden van lopen op harde oppervlakken, gewichtsverlies om de belasting van de gewrichten te verminderen en fysiotherapie.
Preventie van heupdysplasie bij honden
(Afbeelding tegoed: Getty Images)
Eenrichtingsfokkers voorkomen heupdysplasie door selectief te fokken. Het is duidelijk dat deze optie niet beschikbaar is voor ouders van aangetaste honden, maar er zijn manieren om de aandoening onder controle te houden.
Juiste zorg kan het ontstaan van heupdysplasie vertragen bij honden met een genetische aanleg, wat kan resulteren in een minder ernstige vorm van de ziekte. In het beste scenario zal uw hond nooit klinische symptomen ontwikkelen.
Hier zijn enkele mogelijke manieren om de ernst te verminderen of zelfs heupdysplasie bij honden te voorkomen:
- Een goed gewichtsbeheer is van cruciaal belang. Overgewicht belast heupgewrichten, dus leer de juiste hoeveelheid voer voor het ras en de leeftijd van uw hond. Uw dierenarts kan helpen.
- Omdat de puppytijd een cruciale tijd is voor de ontwikkeling van botten en gewrichten, moet u ervoor zorgen dat jonge honden niet te zwaar worden. De beste plaats om te beginnen is met een gezond dieet dat voor de juiste voeding zorgt. Tafelresten aanbieden is geen goede gewoonte.
- In stadia van snelle botgroei moet u jonge puppy's ontmoedigen om van grote hoogte te springen of op hun achterpoten te staan, omdat dit de gewrichten te zwaar belast.
- Als uw hond kreupelheid ervaart, houdt hem dan aan de lijn en laat hem niet rennen of springen tijdens het spelen.
- Zwemmen is een heerlijke oefening voor een hond met heupdysplasie. Het stelt hen in staat om spiermassa op te bouwen zonder de gewrichten te zwaar te belasten.
- Naarmate honden ouder worden, blijft lichaamsbeweging erg belangrijk. Het kan echter zijn dat u zich moet aanpassen aan het veranderende vermogen en de mobiliteit van uw hond.
- U kunt verschillende natuurlijke supplementen en ingrediënten aan het voer van uw hond toevoegen, zoals glucosamine, die de symptomen van heupdysplasie en artritis kunnen verminderen.
Heeft uw hond last van heupdysplasie? Welke stappen onderneemt u om hun symptomen te verminderen en ze comfortabel te houden? Laat het ons weten in de reacties hieronder!
